Szczególna chwila
Nigdy nie przypuszczałam, że ten dzień kiedykolwiek nastąpi. Zawsze myślałam, że jest on zarezerwowany tylko i wyłącznie dla gwiazd szklanego ekranu. Te wszystkie wesela i te wszystkie śluby śledzone okiem kamer budziły we mnie chęć wystąpienia w białej sukni z przystojniakiem ubranym w nieziemski garnitur. Doczekałam się. Spotkałam na swojej drodze wymarzonego partnera. Już od pierwszego spotkania, chociaż może wydać się to zbyt naiwne i głupie, wiedziałam, że to właśnie z Nim chcę spędzić resztę życia.
WięcejWelon to atrybut panny młodej
Trudno sobie dzisiaj wyobrazić ślub bez welonu, a dokładnie strój panny młodej pozbawiony tej niezwykłej ozdoby. Welon wiąże się z wielowiekową tradycją i każda panna młoda powinna pomyśleć o jego założeniu. Święty Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian wyraźnie nakazuje kobietom nakrywanie głów. Kobiety i 
dziewczęta uczestniczyły w nabożeństwach z twarzami zasłoniętymi, co oznaczało odrzucenie ziemskiej próżności.
Weselna rózga
O ile symbole wianka, korony czy welonu były jednoznaczne, niejasne jest dziś pochodzenie rózgi weselnej, w wielu regionach Polski nadal jednego z najważniejszych rekwizytów obrzędu weselnego. Ta udekorowana gałąź – symboliczne drzewo życia urodzaju i dostatku – korzeniami najprawdopodobniej sięga czasów pogańskich. Rózga, zwana także światło, drzewko, kwiatek, rosocha, miała być dawniej symbolem pana młodego, “dostojeństwa małżeńskiego”, a zawsze
świadczyła o piastowanej godności noszącego rózgę.
Cywilny ślub
Ślub cywilny to dzisiaj częsta uroczystość łącząca dwoje zakochanych, którzy z różnych względów zamierzają wziąć tylko ślub cywilny. Jest to często świadoma decyzja. Jednak nie każdy wie, że ślub cywilny ma długą i bogatą tradycję. Znany jest w kulturze i tradycji już staropolskiej. Oczywiście jego nazwa zmieniała się. “Mając miłość w sercu, stan na ślubnym kobiercu” – 
mówi stare przysłowie. Ale przez wieki różnie wyglądał ten polski “ślubny kobierzec’’ Na wsi jeszcze w XV wieku obowiązywał rodzaj ślubu cywilnego, którego udzielał swat, wiążąc ręce młodych.
Ślubne korony
Początkowe znaczenie tego symbolu, czyli włożenia korony ślubnej w zwyczaju lechickim miał maleńki wianeczek ruciany, który upinano do włosów na ciemieniu. Następnie aby nagrodę cnoty uświetnić przypinano na wianku koronę. Początkowo korony ślubne zdobiły głowy bogatych młodych panien. Jak pisze Władyslaw Łoziński: Panna na trzeci dzień po zaręczynach, 
na których otrzymała od narzeczonego koronę diamentową (używała jej zamiast wianka)i kąpała się wedle obrządku [prawdopodobnie ceremonialne ablucje przedślubne były częste w magnackich towarzystwach i stanowiły hołd cudzoziemskim modom wraz z przyjaciółkami w marmurowej przestronnej wannie, nazajutrz odbył się ślub.